Dat wat is, wordt altijd gedragen door licht en liefde. Niets is fout en niets is goed. Alles heeft te maken met de context. Dat wat binnen een bepaalde context oké is, kan heel goed fout zijn binnen een andere context. Vanuit een inbreker gezien is een alarminstallatie helemaal fout. Vanuit de eigenaar van een pand gezien is het helemaal goed.
Dat wat is wordt gedragen door licht en liefde. Alles heeft een bestaansrecht. Dat wil echter niet zeggen dat je het overal over eens hoeft te zijn. Dat wil ook niet zeggen dat je overal in mee moet gaan. Je blijft zelf verantwoordelijk voor je eigen handelen. Die verantwoordelijkheid ligt nooit bij een ander.
Bij elk handelen spelen bepaalde belangen. Bepaalde zaken hebben een zakelijk belang. Andere zaken een menselijk of werelds belang. De grootste uitdaging waar we als mens voor staan is de afweging van de verschillende belangen en vandaaruit komen tot een daadwerkelijke beweging.
Bij twijfel: laat je hart spreken.
Dat wat is wordt gedragen door licht en liefde. Alles heeft een bestaansrecht. Dat wil echter niet zeggen dat je het overal over eens hoeft te zijn. Dat wil ook niet zeggen dat je overal in mee moet gaan. Je blijft zelf verantwoordelijk voor je eigen handelen. Die verantwoordelijkheid ligt nooit bij een ander.
Bij elk handelen spelen bepaalde belangen. Bepaalde zaken hebben een zakelijk belang. Andere zaken een menselijk of werelds belang. De grootste uitdaging waar we als mens voor staan is de afweging van de verschillende belangen en vandaaruit komen tot een daadwerkelijke beweging.
Bij twijfel: laat je hart spreken.
Elk leven heeft betekenis, elke levensweg een boodschap.
Dat wat is wordt gedragen door licht en liefde.
Dat wat is wordt gedragen door licht en liefde.
Ter overdenking
Schuld is een ingewikkeld thema. Vooral omdat we als mens geneigd zijn te denken in oorzaak en gevolg. Als je een gevolg ziet, moet er een oorzaak zijn geweest. Iemand heeft iets gedaan of gelaten waardoor dit (of dat) is ontstaan. Iemand of iets is de schuldige.
Bij het bepalen van de oorzaak worden heel veel zaken over het hoofd gezien. Stel je voor de emmer loopt over. In de regel krijgt de laatste druppel de schuld. Dit is toch vreemd aangezien al die andere druppels er toe hebben bijgedragen dat de emmer (al) vol is. Zo bekeken is de eerste druppel, net zo schuldig als de laatste druppel.
Tussen oorzaak en gevolg zitten in de regel veel gebeurtenissen. Je stapt uit bed, kleed je aan, poetst je tanden, loopt naar beneden, eet een ontbijt, drinkt een kopje koffie en valt over een rondslingerende tas. Wat nu is de oorzaak? Het uit bed stappen? Het kopje koffie? Of jij, omdat je met je gedachten helemaal ergens anders bent?
We zoeken een schuldige en het liefst zoeken we die in onze omgeving. Een schuldigverklaring haalt de last van je schouders. We weten wie het gedaan heeft, daarmee treft ons geen blaam.
Een schuldige moet bovendien gestraft worden. Door een straf koop je de schuld af. Daarna ben je (weer) vrij. Geef je jezelf de schuld, dan heb je zelf straf verdient. Au, dat doet zeer.
Een schuldigverklaring is een prima manier om energie kwijt te raken. Zéker als je er maar mee bezig blijft. Daar kan je goed op leeg lopen. Besef dat je zelf bepaalde verbindingen in stand houdt en dat vergeving een manier is om deze verbinding te verheffen of te verbreken.
Besef dat vergeving vrijheid geeft. Je hoeft iemand die je vergeeft niet toe te laten tot je vriendenkring. Loslaten is loslaten.
Schuld is een ingewikkeld thema. Vooral omdat we als mens geneigd zijn te denken in oorzaak en gevolg. Als je een gevolg ziet, moet er een oorzaak zijn geweest. Iemand heeft iets gedaan of gelaten waardoor dit (of dat) is ontstaan. Iemand of iets is de schuldige.
Bij het bepalen van de oorzaak worden heel veel zaken over het hoofd gezien. Stel je voor de emmer loopt over. In de regel krijgt de laatste druppel de schuld. Dit is toch vreemd aangezien al die andere druppels er toe hebben bijgedragen dat de emmer (al) vol is. Zo bekeken is de eerste druppel, net zo schuldig als de laatste druppel.
Tussen oorzaak en gevolg zitten in de regel veel gebeurtenissen. Je stapt uit bed, kleed je aan, poetst je tanden, loopt naar beneden, eet een ontbijt, drinkt een kopje koffie en valt over een rondslingerende tas. Wat nu is de oorzaak? Het uit bed stappen? Het kopje koffie? Of jij, omdat je met je gedachten helemaal ergens anders bent?
We zoeken een schuldige en het liefst zoeken we die in onze omgeving. Een schuldigverklaring haalt de last van je schouders. We weten wie het gedaan heeft, daarmee treft ons geen blaam.
Een schuldige moet bovendien gestraft worden. Door een straf koop je de schuld af. Daarna ben je (weer) vrij. Geef je jezelf de schuld, dan heb je zelf straf verdient. Au, dat doet zeer.
Een schuldigverklaring is een prima manier om energie kwijt te raken. Zéker als je er maar mee bezig blijft. Daar kan je goed op leeg lopen. Besef dat je zelf bepaalde verbindingen in stand houdt en dat vergeving een manier is om deze verbinding te verheffen of te verbreken.
Besef dat vergeving vrijheid geeft. Je hoeft iemand die je vergeeft niet toe te laten tot je vriendenkring. Loslaten is loslaten.
Ter overdenking
Ieder mens streeft naar autonomiteit. Je wilt het zélf bepalen. Dat proces begint al bij kinderen. Wat je ze veelvuldig hoort zeggen is 'zélf doen'. Ze willen het niet alleen zelf doen, ze willen het op hun eigen manier doen.
Je groeit op van iets wat volledig afhankelijk is van z'n omgeving, tot een volledig autonoom wezen. Volwassenheid. Je mag het helemaal zélf weten. Je mag je eigen beslissingen nemen en ook je eigen fouten maken.
Autonomiteit brengt ook verantwoordelijkheid met zich mee. 100% autonoom = 100% verantwoordelijk voor jezelf. Je moeder is meteen ook niet meer verantwoordelijk. Dat is het mooie van opgroeiende kinderen. In de loop van de tijd wordt jij als ouder steeds meer ontheven van je ouderlijke verantwoordelijkheden. Ze willen het zelf en als jij ze daarin voldoende begeleid hebt, kunnen ze het ook.
Ieder mens streeft naar autonomiteit. Je wilt het zélf bepalen. Dat proces begint al bij kinderen. Wat je ze veelvuldig hoort zeggen is 'zélf doen'. Ze willen het niet alleen zelf doen, ze willen het op hun eigen manier doen.
Je groeit op van iets wat volledig afhankelijk is van z'n omgeving, tot een volledig autonoom wezen. Volwassenheid. Je mag het helemaal zélf weten. Je mag je eigen beslissingen nemen en ook je eigen fouten maken.
Autonomiteit brengt ook verantwoordelijkheid met zich mee. 100% autonoom = 100% verantwoordelijk voor jezelf. Je moeder is meteen ook niet meer verantwoordelijk. Dat is het mooie van opgroeiende kinderen. In de loop van de tijd wordt jij als ouder steeds meer ontheven van je ouderlijke verantwoordelijkheden. Ze willen het zelf en als jij ze daarin voldoende begeleid hebt, kunnen ze het ook.
